اگر با چشم حقیقت‌بین به خلقت و مسیری که از روز ازل تا کنون طی کرده است نگاه کنیم، درمی‌یابیم که سلامت طی این مسیر در گرو حفظ امانت و انتقال عین آن به مرحله‌ی بعد می‌باشد و هر جایی که خللی در این مهم صورت گرفته است، طی این مسیر با نقصان، مشکل و اما و
اگرهایی روبرو گردیده است.

حال در روزگاری بسر می‌بریم که استاد «محمد علی طاهری»، چشمه‌ی زلال رحمانیت الهی را بسوی ما جاری کرده تا این امکان را داشته باشیم که در این چشمه، چشمهایمان را از غبار دنیا شسته و بی واسطه از شهد حقیقت ناب آگاهی الهی بهره مند شویم.

بر ماست در این موقعیت که جبهه شر از هیچ تلاشی برای گل آلود کردن این چشمه‌ی رحمانیت الهی فروگذاری نمی کند، تلاش کنیم با درک آموزه های استاد محمد علی طاهری و با کمک حلقه‌های رحمانیتی که ایشان از روزی آسمانی خود بر ما انفاق کرده اند، «امانت بزرگی» که در دست ما گذاشته شده را به همانگونه که گرفته‌ایم محافظت کرده و وظیفه مان را به بشریت ادا کنیم. بیاییم قدر شناس این گذشت و ایثار باشیم و بدانیم این قدرشناسی تنها و تنها با حفظ این امانت گرانقدر محقق می‌گردد.